Manang

Tutejszych klimat ma to do siebie, że w dzień na słońcu, gdy maszerujesz, bywa bardzo ciepło ( jesteśmy poopalani), w cieniu, gdzie odpoczywasz , czasami chłodno, a w nocy 1 lub 2 stopnie. Tutejsze guesthausy ogrzewania nie mają, poza piecem – beczką w jadalni. Może gdzieś tam istnieją jakieś z ogrzewaniem, ale chyba nie na Annapurna Circuit. Śpimy więc w drewnianych domach , gdzie jest gdzieś 12 st. Tutaj wszędzie jest czysto, aczkolwiek czasami brakuje odpowiedniego wykończenia. Np. W nowiuteńkim hotelu w Chame gdzie spaliśmy, płytki w łazience i baterie były ochlapane farba ( sufitową) I wcale nikomu nie przychodziło na myśl, aby coś z tym zrobić. Mi wystarczyłoby 10 minut że szpachelką i byłoby po sprawie. Poza tym było bardzo czysto. Tak już mają...
Znęcacze dziś kazały mi iść 14 km. Po przyjrzeniu się szlakowi turystycznemu, który miał dwa długie i ostre podejścia , poszliśmy droga prosto w siwy dym. Kurz ogromny, ale chociaż widoki przednie, na różne góry ośnieżone...
Gdzieś w połowie drogi, pośród kompletnego nic, natknęliśmy się na stragan z różnościami i Madzia nabyła korale ( chyba modlitewne, ale jej tego nie mówię). Gdzieś 4 km przed celem naszej podróży, zaczął kropić deszcz, a chmury zbierały się nad nami, więc oszukując strasznie, wzięliśmy jeepa do samego Manangu, gdzie jesteśmy teraz i zostaniemy następne 3 dni w ramach aklimatyzacji ( 3425 m n.p.m). Będziemy chodzić na przechadzki na jakieś 4500 m ( tak zaplanowały znęcacze), ale nie jutro, bo większość naszych ubrań oddaliśmy do prania.
Pranie jest tu strasznie drogie, nie dziwię się tutaj wszyscy przychodzą obsypani szarym kurzem.

Zdjęcia (10)

Komentarze (1)