Titicaca

Po wczesnej pobudce przez 6.00 i śniadaniu w naszym beznadziejnym hotelu, wsiedliśmy do busa i pojechaliśmy na nabrzeże aby rozpocząć przygodę na Titicaca. Jako pierwsze dowiedziałam się, że nie mówi się Titicaca a Titichacha. Myślę, że zrobiliśmy typowy tour, z wizytą na pływających wyspach ( ciekawe, ale pachnie komercja ), potem zaś popłynęliśmy na dużą dla odmiany stabilną wyspę Tequila ( chyba trochę inaczej się pisze ), gdzie zjedliśmy lunch z widokiem na Boliwię , pooglądaliśmy występy artystyczne ( w czym brałam aktywny udział - nie chcę o tym mówić !). Potem kupiłam trzy czapeczki, w tym jedną zrobioną przez 96 letniego staruszka. Na tejże wyspie, to panowie cieszą się tym fascynującym zajęciem ( robią na 4 drutach). Po przyjeździe do domu wypróbuję ich sposób zakładania nitki na ramię.
Obejrzeliśmy też lokalną imprezę z udziałem miejscowych oficjeli w bardzo uroczystych strojach, ale nie wiem na jaki temat. Nie ma o czym mówić, Titicaca robi wrażenie, ale dziwi nas brak żaglówek.
Świeci słońce, ale nad otaczającym jezioro górami widzimy białe chmury, strasznie nisko. W końcu jednak jesteśmy na 3800 m n.p.m.
Tak jak wszędzie mało tu turystów, nasza łódź nie jest wypełniona nawet w połowie. W sumie widziałam chyba ze 6 łodzi z turystami na jeziorze, a mamy dziś niedzielę, więc i Peruwiańczycy ruszyli na weekend.
Teraz siedzę na łodzi i przez bezkres jeziora mknę, aby po dopłynięciu na miejsce udać się na kawę. Pokój w beznadziejnym hotelu zatrzymaliśmy do wieczora, mamy też nadzieję, że damy radę się wykąpać - wczoraj nie było ciepłej wody.
Dziś po 22.00 jedziemy do Arequipy. Mamy tam załatwione podobno, że ktoś po nas wyjdzie o tej 5.00 rano i zawiezie do Chivay.
Wycieczka kosztowała 80 soli bez lunchu. Lunch po 25 soli

Komentarze (0)