Luang Prabang na równiku

30.11
Ubud
Jakby nie patrzeć nie mogę pozbyć się wrażenia, że w Ubud już byłam, trochę tylko mniejszym i bardziej spokojnym – tak bardzo przypomina mi Luang Prabang.
Pełno tu sklepów , a wszystkie oferują taki sam asortyment sarongów o przesadzonych cenach , rzekomo bardzo oryginalnych rzeźbionych demonów i masek, masę paskudnych obrazów udających wybitne dzieła sztuki, mnóstwo niczym nie wyrózniającej się biżuterii, koszyków i otwieraczy do butelek w kształcie penisa . Nasi panowie bezskutecznie poszukiwali również otwieracza w kształcie waginy, ale to tu chyba albo temat zakazany , albo waginy nie nadają się do otwierania butelek z piwem Bintang.
Oprócz tego Ubud oferuje wielką ilość miejsc noclegowych i knajp zdolnych nakarmić wielomilionową armię – aktualnie pustawych z uwagi na niewielką ilośc turystów odwiedzających to piękne miasto – prawdopodobnie ze względu na niby trwająca pore deszczową. Deszczu jednak tu niewiele. Można tu znaleźć balijskie warungi i bardzo piękne restauracje w zachodnim stylu oferujące kuchnię włoską, meksykańską i nie wiem jeszcze jaką. Idąc naprzeciw oczekiwaniom zachodnich turystów,można tu kupić bez przeszkód alkohole produkcji rodzimej i nie – w dość jednak wysokich cenach. Pól litra balijskiej whisky kosztuje 30 zł.
My oczywiście skorzystaliśmy z tych darów zachodu i wybraliśmy się na pizzę i pasta farfalle con broccoli ( czy coś tam ) , kopiliśmy whisky , a Horodyski w ramach eksperymentu nabył ciemny chleb ( wata) i pastrami ,a ja stęskniona pół litra mleka,które wypiłam na raz. Gdy to wszystko dodatkowo uzupełniłam owocami i sokami i wspomnianą pasta farfalle na kolację – czułam się jak wąż ,który połknął słonia ( opisywany w literaturze), a na dodatek po trzech tygodniach diety ryżowej – zawarłam bliższe spotkanie z toaleta w naszym pięknym domku.
Najbardziej podobał mi się Monkey Forrest – albowiem bardzo przypominał mi Ubud w ogóle – gapia się na ciebie i myślą jak tu coś od ciebie wyciągnąć. Małpy robią tak samo i jedna, patrząc mi głęboko w oczy próbowała ukraść mi butelkę z wodą , a potem niezadowolona, że jejnie pozwoliłam szczerzyła na mnie wrogo zęby...
Po całym dniu wałęsania się i siedzenia na tronie – po pysznym śniadaniu pojechaliśmy znów samochodem ( 300.000 rp) do Loviny , na pólnocy Bali.
W Lovinie turystów jest jeszcze mniej i bardziej mi się podoba.
Wczorajsza kolacja okazała się sukcesem, albowiem tym razem gwiazda okazał się Krzysztof, wyzwany jako „seksi”przez obsługująca nas kelnerkę.

Przymarzliście, czy co? Gdzie te komentarze?

Zdjęcia (8)

Komentarze (5)